Ode aan de tomaat

Ode aan de tomaat

Eerlijk gezegd moet ik een beetje gniffelen om mijn zelfverzonnen titel. Maar daar kom ik zo op terug. Het is zo langzamerhand een traditie geworden om de eerste nacht in Kerkyra ofwel Corfu Town te overnachten. We slapen graag in in mijn favoriete Airbnb Poppy Apartment (serieus niet te vinden op internet) mocht je benieuwd zijn. Ik hou van de stad. Maar ik snap ook heel goed dat je je de eerste keer in Corfu Town totaal lost voelt. In hemelsnaam, waar ben je terecht gekomen? Aan de ene kant de mondaine allure van een heuse metropool overspoeld door de sfeerbepalende nouveau rich met luxe winkels, schrikbarende bontzaken en het kosmopolitische Liston (en dit alles natuurlijk lichtelijk overdreven). En aan de andere kant de authentieke kneuterigheid van een Mediterraans stadje met typische Griekse tafrelen in een vleugje Italiaanse nostalgie met kruipdoorsluipdoor-steegjes, kneuterige winkeltjes met lokale producten en verscholen pleinen met gezellige en vooral heerlijke familierestaurants (absolute waarheid). Als je de weg een beetje kent, past Corfu Town als een comfortabele jas.

VrimiboTalk

Ik praat graag met vriendinnen over onze gezamenlijk liefde voor la Greece. En tijdens een van onze vrijdagmiddagborrels begon vriendin M een lofzang over de lekkerste tomaten die ze ooooooit had gegeten. Eh… de lekkerste tomaten? “Jaaaa…. Echt!!! Die tomaten in restaurant… eh hoe heet het ook alweer. Wacht ik app even mijn dochter… zij is ook helemaal fan van die tomaten, want echt zulke lekkere tomaten krijg je echt nergens. Echt zooo lekker die tomaten”. Oh… waarom zo bijzonder? “Ja, dat kan ik niet echt uitleggen, ze zijn gewoon zo ongelooflijk lekker. Ik heb echt nog nooit van mijn leven zulke lekkere tomaten gegeten. De taverne ligt niet echt in het centrum, maar als je van de oude stad de kustweg Leof. Dimokratias volgt in zuidelijke richting, kom je na een paar kilometer bij een beetje een vage Y-spliting. Als je daar dan in gaat, rij je zo tegen het perkje aan en dan daar om het hoekje…. ah, ze appt terug: Avli. Jaa dat was het. Restaurant Avli. Echt! Als je daar gaat eten, bestel dan die tomaten!!”

Al dente

Oké oké oké, ze heeft me nieuwsgierig gemaakt met haar ode aan de tomaat. Dus, zodra ik heb in gecheckt, pak ik Google Maps erbij en zoek die hoek bij de vage Y-spliting ten zuiden van de boulevard. Een onnodige actie, want zodra ik de taxichauffeur vraag naar restaurant Avli, rijdt hij er heen. Zonder nadenken mét veel mooie verhalen in slechts drie minuten (dichterbij dan ik dacht). Wat ligt dit restaurant heerlijk. Net een beetje weg van de massa, in een groen perkje dat sfeervol is uitgelicht. We worden hoffelijk begeleid naar een tafel in het prieeltje en nemen plaats tussen de Griekse families. Wat een prachtig mooie plek hier. Een echte hidden treasure in allegaar Corfu. Ook zonder dat ik de tomaten geproefd heb, ben ik helemaal gelukkig. En zucht… die menukaart… We besluiten ons te laten verrassen door de chef met slechts één wens… dienergenszolekkerenietteversmadenlekkerstetomatenvandeHEEEELEwereld! Ik kijk, ruik, voel, proef en oef… Vriendin M heeft niets te veel gezegd. Zacht en toch al dente, mild en toch zurig, zilt en toch zoet. Dit zijn echt de lekkerste tomaten die ik ooit gegeten heb. Dank M! Liefs, Sofie