Waar zit het lek

Als kind bracht ik met mijn ouders en broer vele vakanties door op onze houten Wibo. Overnachten in de verscholen baaien van de Biesbos, cruisen over de Kaag en 3 knopen zeilen op de Zeeuwse Schelden. Geweldige vakanties hoor, maar stiekem droomde ik van zonnige strandvakanties aan de Spaanse Costa’s en wilde ook net als mijn spichtige vriendinnetjes poepiebruin met vlasblond haar én nieuwe schelpenketting uitgelaten in de nieuwe klas verschijnen. Je kunt je wel voorstellen dat ik 6000 gaten in de lucht sprong toen mijn ouders een zeilvakantie in Griekenland hadden geboekt. Voor het eerst met het vliegtuig en voor het eerst een blauwe zee met kristalhelder water dat warmer was dan het gemeentelijke openluchtzwembad. We hadden een Aloa 27 gehuurd bij OCC. In die tijd waren dat hun enige boten en alleen de happy few nam gretig aftrek.

Van alle gemakken

Wellicht kun je je het niet voorstellen dat op die 27 ft met helmstok gezinnen van vijf personen of meer gehele vakanties doorbrachten. Ouders in de punt, Floris op de bank en ik in de hondenkooi. Niets ging van zelf. Water moest je pompen met de voet, zeilen moest je hijsen en het anker trok je handmatig omhoog. Niks geen elektrische ankerlier. We haalden zelf ijsblokken voor in het ijskastje en de flottieljeleiding luisterde ’s ochtends vroeg eerst naar de radio voor het weerbericht voordat ze ons konden briefen. In de badkamer hadden we een klein wasbakje dat je kon uittrekken tot boven de wc. Afvalwater spoelde direct de pot in en dat water pompte je op de hand weer weg. Niets geen elektrische kranen, niets geen elektrische pomp. Oké oké, flessenpost was niet nodig, we hadden wel een marifoon. Van alle gemakken voorzien en voor ons was alles magisch.

De Aloa vandaag de dag

Nu 30 jaar later is er best het een en ander veranderd. OCC is de trotse eigenaar van de mal van de Aloa en bezit een eigen fabriek in Turkije waar de vloot wordt onderhouden en nieuwe Aloa’s worden geproduceerd. (Het meesterlijke verhaal van de overname van de Aloa, hou ik jullie graag ten goede). Nog steeds zijn de Aloa’s populair. Je hebt een handzaam bootje met fijne kuip en opvallend lange punt geschikt voor lange mensen voor een relatief laag tarief.

We maken water!!!

Na deze hymne voor de Aloa dan eindelijk mijn best wel een beetje gênante verhaal. We koesteren onze herinneringen en besloten na 30 jaar weer eens voor een Aloa te gaan, tegenwoordig dus de 28, en wij waren op z’n zachtst gezegd aangenaam verrast. De mechanische nostalgie heeft plaatst gemaakt voor moderne technologie. Nu alles elektrisch en (wederom) van alle gemakken voorzien. Het slim bedachte wasbakje-boven-wc-pot heeft plaats gemaakt voor een moderne wasbak met idem afvoersysteem. De helmstok heeft de modernisering overleefd. Ik heb die week comfortabel bij het fonteintje mijn tanden gepoetst en mijn handen, hoofd en bips gewassen. Na dagenlang ongestoord poedelen, stond ik opeens tot mijn enkels in het water. Ik schrok me letterlijk een apenhoedje. WE MAKEN WATER!!!  Hubje lief schoot gelukkig snel te hulp. WAAR ZIT HET LEK? Wij zoeken en zoeken en hebben uiteindelijk de flottieljeleiding gealarmeerd. Ze kwam aan boord en moesten een beetje grinniken. “Tegenwoordig hebben wij een knop. Daarmee pomp je het afvalwater elektrisch weg. Dit moet je WEL elke keer doen als je gebadderd hebt, anders…”. Tja… die nieuwe technologie (bloos).

– Liefs x – Sofie